Rezydencja podatkowa.
Rezydencja podatkowa to stałe miejsce, w którym podatnik spełnia obowiązek podatkowy. Celem rezydencji podatkowej jest określenie kraju, w którym podatnik podlega opodatkowaniu, aby uniknąć podwójnego opodatkowania.
Obowiązek ustalenia rezydencji podatkowej dotyczy osób fizycznych, które posiadają w Polsce rodzinę lub zamieszkują na terenie Polski przez okres co najmniej 183 dni roku podatkowego. Przy czym okres ten może ulegać przerwom. Ważny jest łączny, określony czas.
Ustalenie rezydencji podatkowej jest też obowiązkiem dla firm i instytucji, które prowadzą działalność gospodarczą, społeczną, kulturalną. Obywatelską bądź polityczną poza granicami państwa polskiego.
W przypadku osób fizycznych rezydencję podatkową określa ośrodek interesów życiowych lub interes gospodarczy. Określenie to dotyczy posiadania inwestycji, polis, ubezpieczeń, kredytów, a także prowadzenia wszelkich działalności zarobkowych w danym kraju.
Centrum interesów gospodarczych.
Centrum interesów gospodarczych wynika ze ścisłego powiązania ekonomicznego. Wykonywaniem działalności zarobkowej, posiadaniem inwestycji, majątku ruchomego i nieruchomości, zaciągniętymi zobowiązaniami finansowymi itp.
Centrum interesów osobistych.
Określenie centrum interesów osobistych oznacza miejsce, z którym podatnik posiada ścisłe powiązania takie jak więzy rodzinne i towarzyskie. Działalność społeczna, kulturowa, sportowa bądź polityczna.
Ośrodek interesów życiowych.
Ośrodek interesów życiowych w Polsce ma miejsce w sytuacji, w której istnieje ścisłe powiązanie interesów gospodarczych bądź osobistych z RP. Celem określenia, iż dana osoba posiada ośrodek interesów życiowych w naszym kraju, wystarczy spełniać jeden z powyższych warunków.
Miejsce zamieszkania dla celów podatkowych.
Uznaje się, że osoba fizyczna posiada miejsce zamieszkania w Polsce, jeżeli na terenie RP jest jej ośrodek interesów życiowych lub przebywa na terenie kraju przez łączny okres minimum 183 dni danego roku podatkowego. Celem uznania osoby za zamieszkującą w Polsce, wystarczy spełnienie jednego z powyższych warunków.
Rezydent podatkowy.
Osoba, która spełnia powyższe warunki jest określana mianem rezydenta podatkowego. Przykładem takiej persony jest przykładowo obywatel Czech czy Słowacji, który do Polski przeniósł swoją firmę lub uruchomił w Polsce siedzibę.
Ograniczony i nieograniczony obowiązek podatkowy.
Osoby mieszkające na terenie Polski podlegają obowiązkowi podatkowemu w zakresie uzyskiwanych przychodów z tytułu prowadzonej na terenie RP działalności gospodarczej i działalności wykonywanej osobiście. Pracy wykonywanej na podstawie umowy o pracę, pracy nakładczej, spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia. Obowiązek podatkowy dotyczy także posiadanej na terenie Polski nieruchomości, jej najmu bądź sprzedaży.
Dla osób mieszkających w Polsce obowiązek podatkowy od wyżej wymienionych dochodów jest tzw. ograniczonym obowiązkiem podatkowym. Z kolei osoba podlegająca tego typu obowiązkowi podatkowemu nie jest rezydentem podatkowym.
Natomiast o nieograniczonym obowiązku podatkowym mówimy w przypadku rezydentury podatkowej. Obowiązek ten dotyczy rozliczania wszelkich dochodów. Bez względu na fakt, czy podatnik uzyskał je w kraju rezydencji podatkowej czy na terenie innego kraju.
Podatki to twardy orzech do zgryzienia. Aby nie popełnić błędu warto skorzystać z doradztwa podatkowego jakie oferuje PDtax.
Unikanie podwójnego opodatkowania.
Umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania jest porozumieniem zawartym pomiędzy różnymi krajami. Umowa taka ma na celu unikanie sytuacji, w których dochodzi do podwójnego opodatkowania dochodów tej samej osoby.
W Polsce, w celu uniknięcia podwójnego opodatkowania stosuje się metody: zwolnienia podatkowego zwanego inaczej wyłączeniem z progresją. Drugą metodą z kolei jest zasada kredytu podatkowego. Polega ona na naliczaniu podatku od łącznej sumy przychodów osiągniętych na terenie RP i za granicą. Od podliczonej łącznie wysokości podatku odlicza się kwotę podatku uregulowanego w innym kraju.
Umowę wciela się w życie na wniosek podatnika. Wniosek taki należy skierować do właściwego organu państwa rezydencji. W RP organem takim jest minister właściwy do spraw finansów publicznych. Termin, który dopuszcza złożenie wniosku wynosi trzy lata. Liczy się go od pierwszego dnia powstania obowiązku podatkowego, który może podlegać podwójnemu opodatkowaniu.
Wszelkie procedury dotyczące unikania podwójnego opodatkowania zostały zawarte są w dziale II, a w rozdziale 4 ustawy o rozstrzyganiu sporów związanych z podwójnym opodatkowaniem oraz zawieraniem dotychczasowych umów cenowych.
Podwójna rezydencja podatkowa.
Sytuacja podwójnej rezydencji podatkowej ma miejsce w okoliczności, w której podatnik, który jest rezydentem podatkowym innego państwa jest jednocześnie uznawany za polskiego rezydenta.
Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawierają wszelkie reguły na podstawie których istnieje możliwość ustalenia państwa, w którym podatnik posiada miejsce zamieszkania dla celów podatkowych.
Ustalenie rezydencji podatkowej.
Celem ustalenia rezydencji podatkowej należy przede wszystkim wskazać kraj powstania obowiązku podatkowego. Regulacje określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie wskazują, iż obowiązek podatkowy od całości osiąganych dochodów, niezależnie od miejsca wykonywanej pracy, dotyczy wszystkich osób fizycznych zamieszkałych na terytorium RP lub przebywających w Polsce przez łączny okres 183 dni roku podatkowego. Reasumując osoba taka podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.
Zmiana państwa rezydencji podatkowej.
W trakcie trwania roku podatkowego może mieć miejsce zmiana państwa rezydencji podatkowej. Bez wątpienia sytuacja takiej osoby, która dotychczas była polskim rezydentem podatkowym,wymaga rozliczania się w Polsce na zasadzie nieograniczonego obowiązku podatkowego przez okres, w którym obowiązywała polska rezydentura podatkowa. W pozostałym okresie obowiązek podatkowy dotyczy jedynie dochodów uzyskanych na terenie RP.
Exit tax.
Decyzja o zmianie rezydencji podatkowej z polskiej na zagraniczną może rodzić konsekwencje dotyczące powstania obowiązku zapłaty w Polsce, dodatkowego podatku od tzw .exit tax, czyli zysków niezrealizowanych. Niewątpliwie dotyczy to sytuacji, w której polski rezydent podatkowy dokonując zmiany powoduje, iż Polska traci w całości lub w części prawo do opodatkowania dochodów wynikających ze sprzedaży elementów majątku, należących do podatnika, a zbywanych w związku z przeniesieniem do innego kraju.
Ulga abolicyjna.
W Polsce istnieje ulga abolicyjna, którą stanowi ulga podatkowa, wynikająca z przepisów podatkowych. Obejmuje ona podatników, którzy uzyskali dochód w państwie, które celem uniknięcia podwójnego opodatkowania stosuje metodę proporcjonalnego rozliczania.
Wysokość ulgi jest równa różnicy wynikającej z dysonansu pomiędzy podatkiem wyliczonym metodą proporcjonalnego odliczenia, a podatkiem naliczonym metodą zwolnienia z progresją. Przy rozliczeniu za rok 2021 ulga przysługiwała do wartości 1360 zł.
Godnym uwagi jest fakt, iż brak limitu występował jedynie w przypadku osób zatrudnionych na podstawie umowy o pracę i umowy zlecenie. Na podstawie kontraktu menedżerskiego bądź umowy o zarządzanie. Warunkiem dyskryminującym jest restrykcja, iż powyższe dochody były osiągane poza terytorium lądowym państw.
Rezydencja podatkowa, a praca zdalna z zagranicy.
W obecnych ogólnoświatowych okolicznościach pandemicznych ma miejsce sytuacja, w której wiele osób pracuje zdalnie z różnych miejsc na świecie. Reasumując, uwarunkowania takie powodują, iż zarówno pracownicy oddelegowani poza granice kraju na dłuższy czas jak i pracodawcy, powinni brać pod uwagę konieczność zmiany rezydencji podatkowej.
Rezydencja podatkowa osoby prawnej.
Mianem osoby prawnej określamy jednostki organizacyjne wyposażone przez prawo w osobowość prawną. Pojęciem osoby prawnej określa się Skarb Państwa, spółki akcyjne, z o.o. województwa, powiaty, gminy, uczelnie. Fundacje, stowarzyszenia, partie polityczne, związki wyznaniowe, a nawet samodzielne, publiczne ZOZ-y.
Osoba prawna pozostaje polskim rezydentem podatkowym w okolicznościach, w których ma miejsce rejestracja siedziby spółki w RP. Bezsprzecznie kryterium może stanowić też miejsce zarządu, bez względu na miejsce osiągania przychodów przez spółkę.
Z kolei siedzibę osoby prawnej definiuje Kodeks cywilny, który siedzibą osoby prawnej określa miejsce, w którym znajduje się organ zarządzający. Natomiast sam zarząd jest określony w statucie spółki.
W okolicznościach, w których dana spółka spełnia kryteria rezydencji podatkowej w różnych krajach jednocześnie, kryterium decydującym jest miejsce, z którego sprawowane jest zarządzanie i podejmowane są decyzje. Przy czym zarząd nad spółką nie musi posiadać jednego, stałego miejsca sprawowania zarządu. Oznacza to, iż zarząd może być sprawowany z różnych miejsc na świecie.
Certyfikat rezydencji podatkowej.
Certyfikat rezydencji podatkowej to zaświadczenie określające miejsce siedziby spółki. Z reguły wymaga się go w przypadku branż takich jak: IT czy produkcja muzyczna bądź filmowa. Dotyczy też prowadzenia usług, w przypadku których ma miejsce przekazanie praw autorskich lub licencji.
Dokument certyfikacji podatkowej w Wielkiej Brytanii można uzyskać po złożeniu pisemnego wniosku o jego wydanie. Okres oczekiwania na wydanie może trwać od 1 do 3 miesięcy.
Zapraszamy do zapoznania się z ofertą PDtax. Nasi specjaliści udzielą porad i rozwieją wątpliwości.
